Danas se praznuje Dan Svetog Save (Savindan) u znak sećanja na prvog srpskog prosvetitelja. Ovaj praznik je proglašen za školsku slavu pa ga mnoge škole u Srbiji i Republici Srpskoj proslavljaju.
Savindan se u školama obeležava radno ali bez nastave uz razne školske aktivnosti, odlazak u crkvu i podsećanje na prvog srpskog arhiepiskopa i utemeljivača obrazovanja u našem narodu.
Legende i narodni običaji na Savindan
Mnogi narodni običaji su vezani za ovaj dan. Pred Savindan se stoka nije smela voditi na ispašu zbog straha od vukova.
Jedan od najpoznatijih narodnih verovanja vezanih za Savindan odnosi se na grmljavinu. Kako se Sveti Sava smatrao ne samo zaštitnikom srpske zemlje već i neba, u narodu je ostalo verovanje da ako zagrmi na Svetog Savu desiće se neki važni događaji u zemlji.
Jedan od takvih događaja opisan je upravo u narodnoj pesmi „Početak bune protiv dahija“ iz 1804. godine.
Sava je za srpski narod isto što i Mojsije za Jevreje. Veruje se da gde god je Sava štapom dotakao kamen da je tu potekla lekovita voda. Otuda i brojni lekoviti izvori i nose njegovo ime.
Početak praznovanja Svetog Save
Proslavljanje uspomene na velikog srpskog prosvetitelja započeto je još u vreme Otomanske vladavine. Prvi pisani trag o proslavi Svetog Save kao školskoj slavi zabeležen je 1734. godine. Vremenom je praznik prerastao u opšte narodnu svečanost.
Knez Miloš je naredbom od 5. februara 1827. godine proglasio Dan Svetog Save za neradni. Onima koji ne bi tog dana došli u crkvu ili dućan zatvorili odredio da „ne samo globu crkvi plate, no i apsom i telesnom kaznom kaštigovani budu“ – glasila je tadašnja naredba Kneza Miloša.
Zvanično je ustanovljen kao školska slava odlukom Sovjeta Knjažestva Srbskog 2. januara 1840. godine, a na predlog Atanasija Nikolića, rektora Liceja iz Kragujevca. U odluci Popečiteljskog prosvještenija, predstavnici državne i crkvene vlasti propisali su da se Sveti Sava proglašava za zaštitnika svih naših škola i da se od tada 14/27. januara u svim školama najsvečanije proslavljati.
Savindan je proslavljan sve do 1945. godine i dolaska komunista na vlast. Ponovo je uspostavljen 1990. godine.
U Crnu Goru je ovaj dan uveden 1856. godine za vreme vladavine Kneza Danila. Praznik se proslavljao sve do 1945. godine.
Pogledajte još: Pesme za Savindan
Ko je bio Sveti Sava?
Sveti Sava je bio sin velikog srpskog župana Stefana Nemanje. Rođen je 1169. godine kao Rastko Nemanjić da bi kasnije dobio monaško ime Sava. Sveti Sava (Rastko) vremenom je postao prvi srpski prosvetitelj i arhiepiskop autokefalne srpske žičke arhiepiskopije, uticajni diplomata, zakonodavac, književnik i hodočasnik.
Kao mladić je žudeo za duhovnim životom i zato je odbegao u Svetu Goru. I sam Stefan Nemanja je za njim došao u Svetu Goru, zamonašio se i umro kao monah Simeon.
Sveti Sava i njegov otac ustanovili su manastir Hilandar, a potom i mnoge druge manastire, crkve i škole po srpskoj zemlji. Mirio je svoju braću, zavađenu oko vlasti, mirio je Srbe sa njihovim susedima. Stvarajući Srpsku crkvu, istovremeno je stvarao srpsku državu i kulturu.
Razbolevši se posle službe na Bogojavljenje, umro je 25. januara 1236. godine u Trnovu za vreme bugarskog cara Asena. Prema zapisima iz tog vremena glas o smrti Svetog Save stigla je u Srbiju dva dana kasnije, 27. januara.
Kralj Vladislav preneo je njegove mošti u manastir Mileševa 6. maja 1237. Kasnije ih je turski veliki vezir Kodža Sinan-paša oskrnavio i spalio na Vračaru u Beogradu 27. aprila 1594. godine. Današnji hram Svetog Save je sagrađen na mestu gde su spaljene mošti Svetog Save.
 u znak sećanja na prvog srpskog prosvetitelja. Ovaj praznik je proglašen za školsku slavu){kind=link}