Manastir Ljubostinja se nalazi na obali Ljubostinjske reke u selu Prnjavor, pet kilometara severno od Trstenika. Nedaleko od manastira se nalazi i jedna od najstarijih banja na području Srbije, Vrnjačka Banja. Ljubostinja pripada eparhiji kruševačkoj Srpske pravoslavne crkve.
Istorija Manastira Ljubostinja
Manastir je zadužbina knjeginje Milice posvećen Uspenju presvete Bogorodice. Podignut je krajem XIV i početkom XV veka. U njemu se knjeginja Milica zamonašila i dobila ime Evgenija. Uz Milicu ovde se zamonašila i Jelena Mrnjavčević (monaško Jefimija), supruga Uglješe Mrnjavčevića. Koliko je poznato obe monahinje su sahranjene u ovom manastiru, i to Evgenija (Milica) na levoj strani od ulaza, a Jefimija (Jelena) na desnoj strani.
Nekoliko zapisa svedoči da se u manastiru služilo sve do poslednjih decenija XVII veka. Na njegovim zidinama nalaze se zapisi iz 1643. i 1673. godine. Tokom XVII veka manastir je oživeo, a njegovo bratstvo se istaklo u borbi protiv Turaka u doba Kočine krajine 1788. godine. Zbog toga su iste godine Turci zapalili manastir i uništili veliki broj fresaka. Veruje se da su Turci prilikom tog napada u zidu manastira, iza jedne ikone otkrili riznicu u koju je kneginja Milica sakrila crkvene relikvije i krunu srpskog kneza Lazara. Riznica je opljačkana u potpunosti a kruna se i dan danas nalazi u Istambulu.
U XIX veku manastir je obnovljen, a 1822. godine ispisan ikonostas. Poslednja veća opravka nestručno je izvedena prvih godina XX veka. Danas je manastir Ljubostinja ženski manastir u kojem se nalazi veliki broj monahinja.
Arhitektura ljubostinjske crkve ubraja se među najreprezentativnije spomenike moravske škole. Francuski vizantolog Gabrijel Mije ističe da je ova crkva moravsku arhitekturu dovela do savršenstva.
Zanimljivo je da su nam se sačuvala imena graditelja i slikara Ljubostinje. Na kamenom pragu vrata koja vode iz priprate u hram uklesan je natpis: Protomajstor Borović Rade. To je poznati Rade Neimar iz narodnih pesama koji je gradio crkvu.
Manastir Ljubostinja predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od izuzetnog značaja.
