Tašmajdan jedan od najpoznatijih parkova u Beogradu čuva tajnu jedne ruske crkve.
U naletu belogardejske emigracije u Srbiju i u Beograd došli su mnogi ruski stručnjaci koji su i te kako uticali na razvoj Srbije.
Nina Kirsanova donela je balet, ali došao je i doktor Aleksandar Ignjatovski koji je jedan od osnivača Medicinskog fakulteta. Stiglo je mnogo teologa, hirurga, pilota, profesora… i mnogo arhitekata.
Arhitekta Valerij Staševski
Međutim, za Tašmajdan i rusku svetinju na njemu odgovoran je Valerij Staševski. Imao je oko 40 godina kada je emigrirao u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca i kao veliki stručnjak odmah je dobio posao u Ministarstvu građevinarstva. Njemu možemo da zahvalimo na Klubu ljubitelja veslanja na Adi Ciganliji, na Klubu činovnika Narodne banke na Topčideru, domu ruskih vojnih invalida na Voždovcu. U Istorijskom arhivu Beograda nalazi se više od hiljadu projekata ovog slavnog arhitekte.
Prema njegovim planovima 1924. godine sagrađen je hram Ruske pravoslavne crkve na Tašmajdanu.
Ruska Crkva Svete Trojice na Tašmajdanu
U temelj crkve Svete Trojice belogardejci su položili grumen ruske zemlje kao najveću svetinju koju su poneli sa sobom u izgnanstvo. Ovim postupkom načinili su hram svojim domom i mestom u kojem će uvek nalaziti mir. Hram je osveštan 26. decembra 1924 godine.
Krajem Drugog svetskog rata ova crkva dobija status predstavništva Ruske pravoslavne crkve u Jugoslaviji. Međutim već 1954. godine rešenjem Svetog sinoda Ruske pravoslavne crkve dekanat je ukinut pa je ovaj hram prebačen u nadležnost Srpske pravoslavne crkve.
Hram je dva puta posećivan od strane ruskih patrijarha. Prvi put je posećen 1957. godine kada je tadašnji moskovski patrijarh i sve Rusije Aleksej Prvi služio u njemu Božansku liturgiju.
2013. godine posetio ga je i patrijarh moskovski i sve Rusije Kiril, prilikom obeležavanja 1700 godina od Milanskog edikta.
Tokom bombardovanja 1999. godine hram je bio oštećen ali je ubrzo nakon sukoba renoviran.
Sećanje na carsku dinastiju Romanov
U crkvi Svete trojice nalazi se i šal carevića Alekseja Romanova koji su mu sestre isplele dok je još bio u majčinoj utrobi. Dečak je bio veoma vezan za šal koji je bio simbol sestrinske ljubavi i svih 13 godina svog života retko se odvajao od njega.
Admiral Aleksandar Vasiljevič Kolčak, odan caru, nažalost je stigao kasno i nije uspeo da spasi porodicu Romanov užasnog stradanja. Njegovi ljudi su pronašli dečakov šal i admiral ga je odneo sestri cara Nikolaja, kneginji Kseniji, koja je izbegla u London.
Na nepoznate načine šal je preko SAD došao do Australije i to u ruke dvorske dame Romanovih, Tamare Ventura-Laduške koja ga je poklonila beogradskom hramu Svete Trojice.
Danas se deo šala Svetog Mučenika Carevića Alekseja čuva u staklu u crkvi kako bi vernici mogli da ga celivaju, a svakog 17. jula drži se i služba kojom se Romanovima odaje počast.
U neposrednoj blizini ove crkve nalazi se čuvena crkva Svetog Marka u Beogradu.
Izvor: dnevno.rs
